Plastik kejuruteraan adalah sekumpulan plastik yang biasa digunakan dalam industri kerana sifat mekanikal dan haba yang dipertingkatkan. Mereka digunakan terutamanya dalam keadaan bahan termoplastik dan bukan bahan termoset kerana fakta bahawa mereka akan dicantumkan semula ke dalam bentuk dan ukuran tertentu sama ada selepas menyejukkan dan menetap atau tidak. Sesuai dengan konvensyen dan standard yang sesuai, definisi plastik kejuruteraan (McQuiston, 1980) adalah: (1) keluarga nilon; (2) polikarbonat; (3) polifenilena oksida; (4) asetal; (5) gred kejuruteraan ABS; (6) telefon bimbit; dan (7) polifenilena sulfida. Plastik kejuruteraan menjadi pilihan untuk pelbagai aplikasi kerana sifat mekanik, kimia, kekuatan, ketegaran, pelinciran diri, dan keselamatan kebakaran yang baik. Kumpulan plastik kejuruteraan tertentu yang merangkumi polikarbonat dan poliamida berguna dalam industri kerana ketahanan tinggi terhadap hentaman dan lelasan masing-masing.